Recensie SPIJT! de Musical

Vanavond zijn we voor de Musical SPIJT! in het Theater de Nieuwe Kolk in Assen. Theater de Nieuwe Kolk is gevestigd in een compleet nieuw gebouw en is naast een theater ook het Centrum voor Beeldende Kunst Drenthe, maar ook een bibliotheek en een bioscoop. Het gebouw is goed bereikbaar, en heeft een eigen parkeergarage.

Theater de Nieuwe Kolk

Bij binnenkomst merkt het ons op dat het een heel licht gebouw en alles is zeer ruimtelijk. We worden aardig begroet en vriendelijk de weg gewezen richting de foyer. De foyer is erg groot en door de meerdere ingangen naar de theaterzalen zijn er geen lange rijen om naar binnen te gaan.

In de grote zaal waar maar liefst ruim 850 bezoekers kunnen zitten, is het comfortabel op iedere plaats. Het maakt niet uit waar je zit, elke plaats heeft het een mooie aanblik naar het podium.

De zaal is redelijk gevuld. Veelal meisjes en moeders zij benieuwd naar de musical. Iedereen zoekt zijn/haar plaats en de show kan beginnen!

SPIJT! de musical

Iedereen kent natuurlijk de boeken van Carry Slee. En de meesten hebben ook de film wel gezien. maar voor we het weten zitten we midden in de musical en worden we mee getrokken in dit alledaagse verhaal.

De musical begint bij het einde van het boek op pagina 114 en dat is gelijk heel herkenbaar. Ieder voelt dat ze een aandeel hebben in de tragedie die zich heeft afgespeeld. En vragen zich af, wat hadden we er aan kunnen doen. De antwoorden liggen eigenlijk achteraf gezien voor de hand…

Er zijn zeven spelers waarvan vijf ‘jongeren’, twee zijn de pestkoppen en de andere drie zijn vaak de ‘pineut’ van het getreiter. Twee van de drie bijten behoorlijk van zich af. Behalve Jochem… Jochem is erg gevoelig voor het gepest en getreiter.

Jochem is dan ook de jongen die het meest gepest wordt. Maar Jochem is ook degene die de schuld op zich neemt, van alles oplost, het goed wil doen en vooral graag aardig gevonden wil worden. Maar niemand merkt dat op.

Het decor is simpel en tegelijkertijd effectief. De kisten gaan van links naar rechts en worden gestapeld en zijn daarmee alles zeggend. Jochem doet sterk overkomend met de liedjes mee en oogt dan als een gewone jongen. Zodra het lied is afgelopen is hij de sullige, knullige en vooral kwetsbare jongen.

Robin van de Heuvel verteld als rode draad het verhaal van Jochem. David probeert wel de vriend van Jochem te worden maar toch lukt het niet. Jochem heeft als enige houvast zijn dagboek. Even heeft hij een nieuwe grote vriend namelijk een hond, maar ook die behoort tot een ander baasje en weer is Jochem helemaal alleen.

Het verhaal dringt goed door want het hele publiek is muisstil. Er wordt af en toe een beetje gegiecheld en als de krant wordt geïntroduceerd wordt er zelfs even gelachen maar dan vooral om de naam van de krant ‘ PEZZEP’ bedacht door de leraar die denkt erg grappig te zijn. We weten als publiek niet zo goed hoe we zullen reageren, kennelijk is het verhaal echt heel herkenbaar.

Het verhaal verteld ons eigenlijk hoe het kan zijn, kon zijn en wat we er allemaal aan kunnen doen. Als Jochem op een feest wordt afgewezen door Vera en ook David hem niet wil zien, wordt Jochem dronken gevoerd en verdwijnt hij daarna om nooit meer terug te keren…

Na afloop verdient de cast een staande ovatie. De jonge cast weten ook muzikaal iedereen in het publiek goed te raken. Het publiek wordt nog even gewezen op de feiten en ook de krant die iedereen na afloop kan meenemen neemt gretig aftrek.

De voorstelling heeft geen pauze. We komen na de musical terug in de foyer waar ons pauzedrankje nog op ons staat te wachten. Vlak daarna verschijnt ook de cast voor een fotosessie en ook kun je de special SPIJT! CD kopen die uiteraard gesigneerd kan worden door de hele cast.