Isabelle Beernaert – le Temps perdu

Tout le temps qui passe ne se rattrape guère, tout le temps perdu ne se rattrape plus.
Wat blijft is wat altijd is geweest en altijd zal zijn. Verloren tijd die niet moet worden gezocht, omdat het in het verleden ligt, omdat het voorbij is.

Choreografe Isabelle Beernaert keert terug met le Temps perdu

Vier fases in de liefde, vier coupletten, vier duetten.
De jaren verstrijken en ieder seizoen heeft zijn eigen aantrekkelijkheid. In le Temps perdu laat Isabelle met vier koppels, die de vier seizoenen vertegenwoordigen, de rijkdom van het kleine, het vanzelfsprekende, zien. Pure, ogenschijnlijk alledaagse bewegingen worden opnieuw geïnterpreteerd, om de genuanceerde schoonheid te zoeken. Met het oplopen van de leeftijd, het verstrijken van de seizoenen, worden de koppels fragieler, maar sterker in hun samenzijn.

Geen moment is verloren.
Stop met vechten tegen de feiten van het leven, omarm elk seizoen. De ijzige kou en zware storm maakt dat je de stralende zon des te meer kunt waarderen. Door de seizoenen heen ontstaat groei. De ademhaling, de rustmomenten, de overgangen, zijn de essentie van ons bestaan.

Echtheid in beweging.
Na acht succesvolle danstheater-voorstellingen keert Beernaert terug naar de essentie. Authenticiteit en subtiliteit staan centraal, wat uiting krijgt door de dans en de puurheid in de bewegingen. De ziel spreekt door de dans heen. Zoals we gewend zijn van de choreografe zullen in een verfijnde vorm in le Temps perdu het alledaagse van de mens, het niet voor de hand liggende, de onderliggende emoties, het diepzinnige, de passie die ons doet leven, voelen, zien en horen tot uiting komen.
Le Temps perdu wordt een zintuiglijke beleving.

Bron: Ntk.nl