Recensie Ezelsei

Kooman’s Poppentheater: Poppenkast in zijn puurste vorm

Op zaterdag 5 januari 2019 mochten wij aanwezig zijn bij de besloten première van ‘Ezelsei’ in het (t)huistheater van het Kooman’s Poppentheater, in het Statenkwartier in Den Haag.

Kooman’s Poppentheater

Het Kooman’s Poppentheater is in 1960 opgericht door Frank Kooman en wordt nu voorgezet door zoon Arjan Kooman. Kooman’s Poppentheater is het oudste vaste poppentheater van Nederland en speelt al meer dan 55 jaar zonder structurele subsidie.

Het theater is gelegen in een woonwijk op de begane grond. De woning is omgebouwd tot minitheater, met een afgeschermde theaterzaal, een intieme foyer en een garderobe, bemand door vrijwilligers. Bij binnenkomst word ik hartelijk verwelkomd door het gezelschap. Mijn bagage wordt aangenomen, een kopje koffie met een heus Ezelsei gebakje staat voor me klaar en als dank voor mijn komst krijg ik het boek “Handen Omhoog”, hét boek van het Kooman’s Poppentheater. En de voorstelling zelf moet nog beginnen. Ik had me geen warmer welkom kunnen voorstellen.

Langzaam maar zeker druppelen de gasten binnen. Het is een besloten voorstelling met enkel genodigden, waardoor er meer volwassenen dan kinderen aanwezig zijn. Toch is een deel van de zaal afgeschermd voor de kinderen die door de gasten zijn meegebracht.

Voor aanvang van de voorstelling vertelt Berber Kroon, zakelijk leider, over de geschiedenis en het maakproces van Ezelsei. Als vervolgens het licht dooft en het doek open gaat, zien we een poppenkast. Het vaste personage van alle voorstellingen, Wasco de Wasbeer betreedt het toneel en vertelt het publiek over de muziek in de voorstelling.

Aan de reactie van de jonge kijkers is te merken dat ze bekend zijn met het personage, want als hij vraagt wat voor muziek er wordt gebruikt, hoor ik de kinderen zeggen “Luistermuziek”. De wasbeer verlaat het toneel en de voorstelling begint.

Ezelsei

Ezelsei vertelt het verhaal van een rondreizende vogel, een kunstenares die een schilderij wil maken van het mooie graslandschap. Maar door de wind raakt ze al haar spullen kwijt, haar schilderezel, haar penselen, haar verf en ook haar inspiratie is ook ver te zoeken. Ondertussen zijn Wasco de Wasbeer en Max de Mol op zoek naar materiaal voor het herstellen van de boomhut, maar in plaats van hout, vinden ze een verdwaalde ezel en een ei. Terwijl Wasco de ezel leert praten en Max het ei verzorgt, probeert de vogel haar rust terug te vinden.

De voorstelling is zowel geschikt voor kinderen als volwassenen. Al snel vergeet je als kijker dat onder de poppen een speler verscholen zit. Door de poppenkast en de ruimte waarin gespeeld wordt, vergroot je automatisch je kijkgebied, waardoor de pop in de voorstelling een stuk groter lijkt dan deze in werkelijk is. Het verhaal is eenvoudig, maar laat veel aan de verbeelding over. Op een kleine twee vierkante meter wordt groots uitgepakt met het decor.

Met schaduwspel en verschuifbare decoronderdelen worden verschillende locaties perfect weergegeven. En met de wetenschap dat slechts twee spelers vier personages bedienen en zelf ook zorg dragen voor de techniek, is het een plaatje om naar te kijken. De voorstelling voor kinderen, maakt het extra leuk voor volwassenen als er verwijzingen worden gemaakt naar de actualiteiten, zoals de vogel die op zoek is naar haar ‘gele hesje’.

Het is poppenkast in zijn puurste vorm, nog steeds actueel en een genot om naar te kijken, voor zowel kinderen als volwassenen.

De voorstelling ‘Ezelsei‘ is voorlopig alleen te zien in het theater van het Kooman’s Poppentheater. Aan de Frankenstraat 66 in Den Haag.

Houd de website www.koomanspoppentheater.nlin de gaten voor speeldata.

Foto: Lambert de Jong