Recensie – Showponies 2

Acceptatie voor jong en oud. We swaffelen ons er wel doorheen!

Een paar weken na de première, en wij zijn benieuwd naar de voorstelling en de reacties van Showponies 2! Daarom gaan wij vanavond naar Steenwijk. In theater de Meenthe in Steenwijk staat Showponies 2 geprogrammeerd. Na Showponies 1 zijn wij net als zovelen erg benieuwd naar Showponies 2.

De Meenthe Steenwijk

We komen vaker in Steenwijk. Steenwijk is voor de Noordelingen centraal gelegen en het theater is dichtbij de snelweg en het treinstation, dus erg goed te bereiken. We krijgen bij aankomst in het theater een warm welkom. De jassen kunnen in de garderobe worden opgehangen, muntjes voor een drankje kunnen worden aangeschaft bij de ingang en in de ruime foyer kun je dan nog even een heerlijk kopje koffie drinken.

We moeten de trap op naar boven waar het nog niet voor iedereen even makkelijk is om de juiste stoelen te vinden, maar als we dan eenmaal zitten, zitten we goed en kan iedereen vanaf zijn/haar plekje het podium goed zien. Het is een gemêleerd publiek. Van jong tot oud. De jongeren weten nog niet zo goed wat er komen gaat, de ouderen zijn wat bekender met de Showponies en bereiden zich voor op een avondje Alex Klaasen en zijn medeacteurs waaronder Freek Bartels en Daniel Cornelissen. 

Het licht dooft, de voorstelling kan beginnen!

Lees meer over de voorstelling Showponies 2

Recensie Showponies 2

De eerste Showponies van Alex Klaassen was een groot succes. De vele sketches en liedjes á la de revue van André van Duin brengen Showponies terug in de theaters! Een 2e revue kon daarom ook niet uitblijven! Alex Klaassen speelt ook deze Showponies samen met onder andere Freek Bartels, Jip Smit en Daniel Cornelissen. Daar waar het in de eerste Showponies gaat over het algemene acceptatie van wie je bent, gaan we er nu iets dieper op in. Alex wil het met ons hebben over het homo zijn en de acceptatie van homo’s.

De scenes volgen zich op in razend tempo. Van tranen over onze wangen van het lachen tot serieuzere scene met (wel/niet) acceptatie als ondertoon. De prachtig geschreven liedjes zetten aan het denken en gaan een stapje verder dan het standaard rijmpje. We krijgen veel moois te zien de cast is net als de eerste Showponies goed op elkaar in gespeeld. 

In de pauze heeft iedereen het er over, Kriebel & Stijfje en Swaffel. Sommige scenes blijven je meteen bij. Bij de merchandise stand schaffen we de CD aan van de eerste voorstelling, vooral om nog even na te genieten van het succes van Showponies 1. Er zijn tevens andere leuke items te koop. Waaronder de bekende trui: “Het Leven is geen Ponykamp”. Het T-shirt van Kriebel & Stijfje en Zwaffel was helaas (nog) niet te koop.

Terug in de zaal horen we een drietal oudere dames praten over de voorstelling. Was hun verwachting waar gemaakt? Het antwoord was duidelijk. Ze hielden het bijna niet droog en lagen veel in een deuk. Vooral de scene van Kriebel en Stijfje, rode oortjes kregen ze ervan. Ze genoten volop en zaten vol verwachting te wachten op de tweede akte. 

Net als in de eerste Showponies zet Alex Klaassen een perfecte show neer, een klucht met zonder deuren, hilarische typetjes van Barbie tot Bijenkoningin, genderneutrale toiletten, het laatste avondmaal en een tongzoen. Steenweek was er stil van. Het niveau is hoog en ondanks dat we in het nuchtere noorden zijn, en zoals gezegd altijd wat ‘achter’ lopen op de rest van Nederland. Kon de zaal in Steenwijk het goed aan. Het gemêleerde publiek vermaakt zich kostelijk.

Maar al met al draait het natuurlijk om Alex Klaassen zelf en dat zullen we dan ook wel zien in de persoonlijke musical die hij zelf heeft geschreven. En wie kan als het beste de hoofdrol spelen in zijn eigen musical? Het is te merken in de voorstelling dat er nog zoveel meer te vertellen valt. Is Nederland wel zo tolerant als het om homo’s gaat? Alex leest tijdens de voorstelling twee indrukwekkende brieven voor van een jongen die na zijn voorstelling uit de kast kwam en één van zijn eigen vader.  

Na afloop sijpelt de gezelligheid door tot in de foyer en tot in de auto terug naar huis. We hebben het eigenlijk alleen maar over de voorstelling, over hoe leuk het was en vooral hoeveel we gelachen hebben om de sketches en natuurlijk de dames voor ons in de zaal, die zich kostelijk hebben vermaakt vanavond. 

Het statement is gemaakt hoor Alex, al krijgen wij er geen genoeg van. “Je zult maar homo zijn”. 

Op naar Showponies 3! 

Erg leuk om te lezen: Recensie van Theaterkrant en publieksreacties