Marian Mudder – Sofasessies

Een super grappig zelfhulpboek op toneel. Sofasessies is een voorstelling zoals we Marian Mudder kennen: enerverend, hartstochtelijk en bij vlagen schaamteloos eerlijk.
​
Marian Mudder is bekend van theater en televisie (o.a. Baantjer), en heeft een aantal boeken geschreven. zo heeft ze ook het boek Sofa Sessies geschreven. Sofa Sessie is een (zelfhulp)boek waarin ze elke therapie die ze ooit gedaan heeft op geestige wijze fileert. Haar boeken kenmerken zich door haar feilloze gevoel voor pijnlijke situaties, haar fascinatie voor het menselijk onvermogen en vooral haar humor.

Twee van de drie mensen die in therapie gaan, blijkt daar niet veel aan te hebben. Marian; wijs geworden door ervaring en zelfstudie, heeft uiteindelijk iets gevonden wat wel werkt. Maar daarvoor heeft ze een hele route afgelegd: ze deed o.a. aan PRI, NLP, rebirthing, Reiki I en II, kinesiologie en EFT. Daarnaast las eindeloos veel zelfhulpboeken.

Sofasessies

Voor iedereen die ooit hulp heeft gehad, het had willen hebben, danwel had kunnen gebruiken. Marian neemt ons mee langs de hoogte- en dieptepunten van haar leven en wat psychologen en therapeuten, regulier en alternatief, daar (vooral niet) in betekend hebben. Het wordt een brutale, pittige en heel grappige voorstelling.

Koos Terpstra, (bekend van Eric van Sauers en Lebbis en Jansen e.v.a.) zal een duidelijke stempel op de voorstelling drukken ook zeker wat betreft dehumor. Er zal ook interactie met het publiek plaats vinden.

​​Uit Sofa Sessies:

‘Dat betekende tien dagen achtereen twee uur geblinddoekt op een bank erop los associëren over mijn jeugd. En dan vooral hoe vreselijk die geweest moest zijn. Daar zou ik dan veel en hard om huilen en na tien dagen bestond ik nog slechts uit mijn oorspronkelijke zelf. Geen idee wie dat was, maar ik was reuze benieuwd. En een beetje bang. Wat als mijn oorspronkelijke zelf een heel vervelend wijf zou blijken te zijn? Of niet van seks hield? Of in het geheel niet bestond?’
​
‘Al snel maakte me nog meer zorgen over nog meer dingen en ik reageerde met gepaste paniek. Zijn antwoord op deze klachten was van een oogverblindende wijsheid. Hij zei: ‘Je moet jezelf maar als invalide beschouwen.’
​
‘Hij gaf me het advies om in de lobby van een duur hotel te gaan zitten en een rijke man op te pikken.’
​
‘Na een paar gesprekken zei hij dat ik niet in aanmerking voor psychotherapie kwam omdat ik een vrij reëel denkend mens was met een brede belangstelling. Zijn diagnose: ‘U bent een volstrekt normale vrouw.’ Nou weet ik vrij zeker dat ik vrij gek ben, dus dat leek me raar.’

Bron: Bureau van Dam