Interview Spruijt en Opperman

Interview Spruijt en Opperman

Het nieuwe vrouwelijke cabaretduo Spruijt en Opperman bestormt de theaters met een eigen tour genaamd: Heimweeën. 

Interview Spruijt en Opperman

Het cabaretduo Spruijt en Opperman (Carlie Spruijt en Eva Opperman) staat dit seizoen in het theater met de voorstelling Heimweeën. Maar wie zijn Carlie en Eva? Wij vroegen ze het hemd van het lijf. 

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen? 

Wij hebben elkaar leren kennen tijdens onze opleiding aan de Dutch Academy of Performing Arts, een musicalopleiding. Al snel kregen wij een klik: We hadden dezelfde muzieksmaak en dezelfde humor. We speelden allebei gitaar en waren niet bepaald de prima ballerina’s uit de klas. Gedurende de opleiding kwamen we erachter dat de maker in ons even hard (of misschien nog wel harder) schreeuwde dan de performer. Wat begon met samen deuntjes neuriën, groeide uit naar eigen repertoire. Kleinkunstduo Zij en Ik was geboren. (Later veranderden we onze naam in Spruijt en Opperman). 

Hoe zouden jullie je voorstellingen het beste omschrijven?

Dat vinden we een hele lastige vraag. Veel theaters boeken ons onder de noemer Cabaret. Maar sommige mensen verwachten dan anderhalf uur alleen maar grappen en grollen, terwijl wij ook verhalen vertellen en liedjes zingen. Maar als we geboekt worden onder de noemer Muziek, kijken mensen toch raar op als je op het toneel ligt met je benen wijd, mijmerend over hoe je bevalling zal gaan zijn. Dus wij omschrijven het zelf als muzikaal cabaret. Eigen liedjes, afgewisseld met mooie verhalen en grappige sketches.

“We zijn heel dankbaar voor het publiek dat een kaartje koopt voor een duo dat ze niet kennen”.

Hoe is het om als nieuw cabaretduo een plek te veroveren in het grote cabaretaanbod in Nederland?

Pittig! Toen wij begonnen, dachten we: Vrouwenduo’s, die zijn er niet zoveel… Die zijn er dus wel. Heel veel. Maar ook veel solisten en andere gezelschappen, die allemaal in dezelfde vijver vissen. Bovendien zijn er veel grote festivals (AKF, Cameretten, Leids Cabaret Festival) die elk jaar weer een nieuwe lichting afleveren. De concurrentie is bizar groot, maar tegelijkertijd is de vraag er gelukkig ook. Het verbaast ons hoeveel mensen bereid zijn om een kaartje te kopen voor een duo dat ze niet kennen. Daar zijn we heel erg dankbaar voor, en door díe mensen spelen we nu al voor het derde seizoen voor redelijk volle zalen.
Maar we zijn ons ervan bewust dat we alle kanalen moeten gebruiken die we hebben. We hebben simpelweg nog geen bekende naam die volle zalen trekt. Daarom proberen door middel van een pakkende poster, social media en previews de aandacht te trekken van mensen

Waar gaat jullie nieuwe voorstelling Heimweeën over?

Heimweeën gaat over het verlangen naar een tijd waarin we ons nog lieten leiden door magie. Toeleven naar een dagje dierentuin of de grote vakantie. Niet bezig zijn met alle rompslomp die komt kijken bij zoiets organiseren, maar alleen de nachtjes aftellen.
Op welk punt in ons leven zijn we dat kwijt geraakt? Wanneer heeft ons gezonde verstand die fantasie van de troon gestoten? Vanaf welke leeftijd wordt spelen kinderachtig? Hoe ouder en wijzer we worden, hoe meer de regie in handen komt van de saaie, serieuze, volwassen ik. En van de saaie, serieuze, volwassen maatschappij. Dat gevoel en die zoektocht proberen we te vangen in meerstemmige liedjes, waarbij we onszelf begeleiden en sketches met een knipoog.

Lees meer over de voorstelling Heimweeën

Jullie hebben op vele festivals gestaan (Delft Fringe, Groningen Studenten Cabaret Festival), hoe is het om nu een theatertour te doen? 

Die theatertour is waar het voor ons om draait: een zaal vol mensen meenemen in een avondvullend verhaal vinden we het mooiste wat er is. Maar het is heel fijn om voor zo’n tour veel uren te maken. We zien Delft Fringe als een waanzinnig leuk festival om nieuw materiaal uit te proberen en nieuw publiek te werven. We hebben er nu twee seizoenen mogen spelen en dat was super!
Het festival in Groningen was ook een mooi avontuur voor ons. Toen wij zoekende waren naar onze identiteit als duo, was het GSCF een te gek platform om het cabaretvak te leren kennen. Daar zijn we er achter gekomen dat we ons graag wilden ontwikkelen op het gebied van humor.

Hebben jullie zelf wel eens heimwee?

De naam Heimweeën komt niet helemaal uit de lucht vallen. Gedurende onze samenwerking zijn we erachter gekomen dat we, naast de muziek en humor, nog een gemene deler hadden: heftige heimwee. We hebben allebei in onze jeugd geworsteld met slaapfeestjes, schoolkampen en vakanties. Het extreme verlangen naar huis/thuis uitte zich in huilbuien, paniekaanvallen en uiteindelijk dat telefoontje naar huis: ‘Wil je me álsjeblieft komen halen?’
Op een blauwe maandag hebben we het woord heimwee eens opgezocht in het woordenboek: een ziekelijke vorm van melancholie, veroorzaakt door een sterk, onbevredigd verlangen. Een verlangen naar iets dat er niet is, of nooit is geweest. En dat sloot aan bij ons idee om een voorstelling te maken over het verlangen naar de kinderlijke magie. Toen was de titel Heimweeën snel gekozen.

“Waarom kan een vrouw deze grap niet maken, maar een man wel?”

Wie is jullie grote (cabaret)voorbeeld?

Uiteindelijk hopen we iets te maken dat niet lijkt op iets dat al gedaan wordt. Maar we weten ook dat dat bijna onmogelijk is en natuurlijk laten wij ons inspireren door anderen. Acts waar wij graag samen naar kijken en ontzettend veel van leren, zijn Acda en de Munnik en Veldhuis en Kemper. Beide duo’s hebben een stijl waar wij heel erg van houden. En het is leerzaam om als duo naar andere duo’s te kijken, omdat de dynamiek zo anders is dan bij een solist. Maar ook Lenette van Dongen en Paulien Cornelisse staan in onze afspeellijst. Soms kijken we scènes meerdere malen terug. ‘Wat maakt dit zo goed?’ vragen we onszelf dan af. ‘Waarom kan een vrouw deze grap niet maken, maar een man wel?’ ‘Waarom is dit verhaal sterker als het door één iemand wordt verteld, in plaats van door twee personen?’ etc. etc.
We proberen sowieso veel voorstellingen te bezoeken samen, ook de voorstellingen waar we niet zo van houden. We willen weten wat er te zien is en we willen vooral zien en voelen wat wel/niet werkt.

Wat is jullie ambitie? Wat zou je als cabaretduo willen bereiken? 

We hopen te kunnen blijven maken wat wíj gaaf vinden en dat het publiek ons weet te vinden. En natuurlijk hopen we dat dat publiek steeds groter wordt. Het is een fulltime baan, maar we houden er momenteel allebei nog een back-up bijbaan op na. We hopen die op een gegeven moment op te kunnen zeggen, zodat we ons écht fulltime kunnen richten op het artistieke proces, zonder dat we afhankelijk zijn van andere inkomsten.
En als we dan mogen dromen, zien we ons in de toekomst met een band op het toneel staan, in een landelijke tour langs mooie (volle!) zalen.

Foto: Jaap Reedijk

Leuk om te lezen