Recensie – Boys won’t be boys

Het echte leven van mannen eerlijk geportretteerd

Vanavond zijn wij aanwezig bij de openingsvoorstelling van het Jonge Harten Festival. In het hart van de stad Groningen staat het Grand Theatre, een vlakke vloer theater met een gevarieerde programmering. Vanavond vindt hier de opening plaats van het negendaagse theaterfestival Jonge Harten, met voorstelling die blijven hangen, prikkelen en reden zijn tot (awkward) nagesprekken.  

Recensie – Boys won’t be boys

We bezoeken de voorstelling Boys won’t be boys onder leiding van Rikkert van Huisstede. Hij heet ons welkom in een schitterende turquoise paletten jurk en vertelt over de beklemmende noodzaak voor mannen om in een ‘mannenhokje’ te leven. Waarom wordt een man in een jurk altijd meteen bestempeld als homo? Een vrouw in een broek is toch ook niet meteen een lesbienne? En waarom mag een man niet een liefdevolle knuffel geven? Rikkert heeft de oplossing: de handhug. Een knuffel tussen twee handen. Het is een begin.

De voorstelling ligt dicht op de huid, net als het publiek bij de voorstelling. In het Grand Theatre wordt naast de bestaande tribune gebruik gemaakt van twee extra tribunes met daartussen een catwalk met een T-splitsing. Tussen het publiek bevinden zich de performers van vanavond. “Als je het niet kan zien, mag je gaan staan”, aldus Rikkert voor aanvang van de sprekers. En als die toestemming is gegeven, dan doen mensen dat ook zonder problemen. En terecht.

“Dit is geen voorstelling, dit is ons leven”.

Het ensemble van Boys won’t be boys bestaat uit meer dan twintig mannen, waarvan per avond tien performers, kunstenaars, dansers, sprekers en/of muzikanten de avond vullen met hun visie op en ervaring van het man zijn. Per stad wordt er ook gekeken naar lokale artiesten en/of sprekers die een bijdrage kunnen en willen leveren aan het thema. In Groningen vertelt de directeur van het Jonge Harten Festival over zijn drang om altijd maar geliefd te zijn en worden en een muziekstudent aan de Hanzehogeschool over het verschil in cultuur op liefdesgebied. En wie weet er wat DTF betekent? We leren een andere versie van straattaal en zijn getuige van een intieme en sensuele dans. We luisteren naar een kwetsbaar lied van een kersverve vader over zîjn vader en naar de zoon van de dominee, met snor en op blokhakken, over het gender van God.

De avond staat in het teken van kwetsbaarheid en eerlijkheid. Bovenal voelt niets gespeeld, want alles wat je hoort is echt. Zoals Rikkert zegt op het einde: “Dit is geen voorstelling, dit is ons leven”. 

Lees meer over de voorstelling Boys won’t be boys

De voorstelling krijgt een welverdiende staande ovatie en wordt afgesloten met een nawoord van de organisatie van het Jonge Harten Festival, want dit was slechts het begin van negen dagen theaterervaring.

Bij de voorstelling hoort tevens een 06-nummer. Te weten: 06 4228 0481. Dit telefoonnummer is 24/7 bereikbaar en geeft je een voorproefje (of een reden tot nagesprek) van de voorstelling. De audiobeleving is gemaakt door Allard Medema.

Door: Hinke