Recensie – Hendrik Groen – Zolang er leven is

Recensie - Hendrik Groen - Zolang er leven is

Rebelse bejaarden in de strijd tegen het beleid van de gemeente

Vanavond zijn wij in Schouwburg De Lawei en aanwezig bij de voorstelling ‘Zolang er leven is’, het vervolg op ‘Pogingen iets van het leven te maken’ van Hendrik Groen, vooral bekend van de televisieserie Het Dagboek van Hendrik Groen op de publieke omroep. In tegenstelling tot de acteurs in de televisieserie, worden in de voorstelling de rollen van de bewoners van het verzorgingshuis, de 80+ers van de Omanido-club (Oud Maar Niet Oud), gespeeld door de nieuwe generatie jonge acteurs. “Omdat er in iedere bejaarde nog altijd een jong iemand verborgen zit”, aldus regisseur Gijs de Lange.

Recensie – Hendrik Groen – Zolang er leven is

Het toneelbeeld bestaat uit een open ruimte, omheind met gordijnen en drie deuren naar een andere ruimte binnen het verzorgingstehuis. Op het toneel staan enkele stoelen, een tafel op wieltjes en op de vloer liggen een 4-tal appels. Boven het toneel zweven twee reusachtige witte vleugels.

We worden over de speakers verwelkomd door directrice mevrouw Stelwagen, vanavond gespeeld door Annemarie Jung (zij wisselt de rol af met Cynthia Abma). De voorstelling volgt de bewoners van het verzorgingstehuis over de periode van een jaar. Van vuurwerk tot vuurwerk. De rode draad is de dreigende sloop van het tehuis.

De naderende dood speelt een belangrijke rol als het personage Evert, overtuigend gespeeld door Mike Weerts, ten dode is opgeschreven door darmkanker. Hij vraagt zijn beste vriend Hendrik Groen, gespeeld door Beau Schneider, om hulp en probeert zijn ‘danspillen’ in de ruilen voor de zelfmoordpillen van Groen, die op zijn beurt informatie inwint over euthanasie. Ondertussen volgen we de vergeetachtige Grietje die als de dood is om opgenomen te worden in een gesloten inrichting en ontmoeten we enkele nieuwe bewoners. Allen onder toezicht van directrice mevrouw Stelwagen, die onder druk staat van de gemeente en wordt belagen door de bejaarden. “Wordt het verzorgingstehuis gesloopt?”

De kracht van het theater zit hem in de jonge generatie acteurs. Ze spelen met verve en overtuigen zonder twijfel als 80-jarige bejaarden. Zelfs als ze niet in de spotlights staan, blijven ze in hun rol. De motoriek en mimiek draagt hier enorm aan bij. Opvallend zijn de scènes tussen Evert en Groen, zolang ze nog leven. Een middagje vissen, terwijl de rest deel neemt aan een yogales, zorgt voor intieme gesprekken. Schneider en Weerts spelen liefdevol en oprecht. Diewertje Dir, die onder andere de rol van de vergeetachtige Grietje speelt zorgt voor ontroering. Vroeger zong ze de sterren van de hemel en danste ze als een prima ballerina, nu loopt ze gebogen en kromgetrokken door het tehuis, voortdurend op zoek naar de overleden Eefje.

Lees meer over de voorstelling Zolang er leven is

De heftige dan wel ontroerende thema’s worden afgewisseld met humor en luchtige scènes. Voor de gelegenheid is een regionaal ouderenkoor verkozen om te figureren in de voorstelling, als medebewoners en als achtergrondkoor. De interactie tussen daadwerkelijke ouderen en de jonge generatie acteurs is aandoenlijk en wonderlijk genoeg realistisch.

We hebben genoten van een realistische, dan wel theatrale kijk op het ouderdom, uitgevoerd door rebelse bejaarden in de strijd tegen het beleid van de gemeente.

Gelukkig nieuwjaar, zolang er leven is.

Door: Hinke

Foto: Raymond van Alphen

Leuk om te lezen